راز رسیدن به 100 سالگی چیست؟

به گزارش جام جم آنلاین ،  یک مطالعه نشان می دهد افرادی که به سن 100 سالگی رسیده اند می توانند عمر طولانی خود را به افزایش حضور باکتری های منحصر به فرد در روده خود نسبت دهند.

یک خانواده گرم منفی از باکتری ها با تولید اسیدهای صفراوی ضد میکروبی منحصر به فرد ، رشد سایر باکتری های خطرناک تر را که باعث بیماری می شوند ، متوقف می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این باکتری ها «اودور باکتری» نام دارد و در روده افراد صد ساله به وفور یافت می شود.

ممکن است بتوان از قابلیت متابولیسم اسید صفراوی این باکتری های خوب برای مزایای سلامتی آنها استفاده کرد.

تیم متخصصان ژاپنی دقیقاً نمی دانند که چرا افراد صد ساله «اودور باکتری» بیشتری دارند.

پروفسور کنیا هوندا ، نویسنده این مطالعه ، در دانشکده پزشکی دانشگاه کیو در توکیو گفت: «شاید عوامل ژنتیکی و رژیم غذایی بر ترکیب میکروبیوم روده تأثیر گذاشته است. این باکتری ها همچنین ممکن است به ارث برده شوند اما ما هیچ داده ای نداریم که این احتمال را نشان دهد. »

همچنین مشخص نیست که «اودور باکتری»  چیزی است که ما پس از رسیدن به 100 سالگی یا بیشتر به دست می آوریم یا اینکه افرادی با حجم بیشتری از این باکتری به احتمال زیاد به 100 سالگی می رسند. آنچه مشخص به نظر می رسد این است که افراد صدساله نسبت به افراد مسن زیر 100 سال کمتر مستعد ابتلا به بیماری ها و عفونت های مزمن مرتبط با سن هستند.

تصور می شود که ترکیب میکروبیوتای روده در صدساله ها ممکن است با طول عمر زیاد همراه باشد  اما مکانیسم ها نامشخص است.

برای انجام این مطالعه ، متخصصان میکروبیوتا-جامعه تریلیون قوی میکروارگانیسم ها-صدساله ها را بر اساس نمونه مدفوع آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که چنین باکتری مفیدی در روده ارتباط مستقیمی با طول عمر دارد.

آنها همچنین دریافتند صدساله ها در مقایسه با افراد مسن و جوان در میکروب های روده غنی شده اند که قادر به تولید اسید صفراوی منحصر به فرد هستند.

اسید صفراوی ، که به نام ایزوآلو لیتوکولیک اسید شناخته می شد قبلاً نشان داده شده است که دارای اثرات ضد میکروبی علیه طیف وسیعی از عوامل بیماری زای روده است.

اگرچه ممکن است از قابلیت متابولیسم اسید صفراوی سویه های باکتریایی که برای دستکاری اسید صفراوی برای مزایای سلامتی شناسایی شده اند استفاده شود ، اما مطالعات بیشتری برای تأیید ارتباط بین اسیدهای صفراوی و طول عمر مورد نیاز است.

این مطالعه در مجله «نیچر» Nature منتشر شده است.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: طول عمر روده باکتری باکتری ها 100 سالگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۸۴۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

باکتری‌ها برای ما رشته سیم رسانا می‌سازند

رشته‌های پروتئینی مهندسی‌شده که در ابتدا توسط باکتری‌ها تولید می‌شدند توسط دانشمندان برای بهبود رسانایی الکتریسیته اصلاح شده‌اند. در مقاله‌ای که به تازگی در مجله Small منتشر شده است، محققان نشان دادند نانوسیم‌های پروتئینی که با افزودن یک ترکیب زیستی به نام «هِم» اصلاح شده‌اند، می‌توانند الکتریسیته را در فواصل کوتاه هدایت کنند و انرژی را از رطوبت موجود در هوا دریافت کنند.

رشته‌های پروتئینی مهندسی‌شده که در ابتدا توسط باکتری‌ها تولید می‌شدند توسط دانشمندان برای بهبود رسانایی الکتریسیته اصلاح شده‌اند. در مقاله‌ای که به تازگی در مجله Small منتشر شده است، محققان نشان دادند نانوسیم‌های پروتئینی که با افزودن یک ترکیب زیستی به نام «هِم» اصلاح شده‌اند، می‌توانند الکتریسیته را در فواصل کوتاه هدایت کنند و انرژی را از رطوبت موجود در هوا دریافت کنند.

دکتر لورنزو تراواگلینی، نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: یافته‌های ما فرصت‌های تازه‌ای در بخش رشته‌های سیم رسانا باز می‌کند، رشته‌هایی که مبتنی بر پروتئین بوده و برای توسعه قطعات و دستگاه‌های الکتریکی پایدار و سازگار با محیط‌زیست، قابل استفاده هستند. این نانوسیم‌های مهندسی شده در آینده می‌توانند به نوآوری‌هایی در برداشت انرژی، کاربردهای زیست‌پزشکی و حسگری محیطی منجر شوند.

پیشرفت‌ها در زمینه‌های میان رشته‌ای که ترکیبی از مهندسی پروتئین و نانوالکترونیک است، نویدبخش توسعه فناوری‌های پیشرفته بوده که شکاف بین سیستم‌های بیولوژیکی و دستگاه‌های الکترونیکی را پر می‌کند.

دکتر تراواگلینی می‌گوید: هدف ما اصلاح مواد تولید شده توسط باکتری‌ها برای ایجاد قطعات الکترونیکی است. این دستاوردها می‌تواند به عصر جدیدی از الکترونیک سبز منجر شود و به شکل‌گیری آینده‌ای پایدارتر کمک کند.

وی می‌افزاید: بسیاری از رویدادها در طبیعت به حرکت الکترون‌ها نیاز دارند و این منبع الهام‌بخش روش‌های جدید دریافت الکتریسیته هستند. به عنوان مثال، کلروفیل در گیاهان برای فتوسنتز نیاز به حرکت الکترون‌ها بین پروتئین‌های مختلف دارد.

باکتری‌های طبیعی نیز از رشته‌های رسانا موسوم به نانوسیم برای انتقال الکترون‌ها در غشاهای خود استفاده می‌کنند. نکته مهم این است که نانوسیم‌های باکتریایی که رسانای الکتریسیته هستند، پتانسیل تعامل با سیستم‌های بیولوژیکی مانند سلول‌های زنده را دارند و می‌توانند در حسگر زیستی برای نظارت بر سیگنال‌های داخلی بدن استفاده شوند. البته هنگامی که به طور مستقیم از باکتری استخراج می‌شود، این نانوسیم‌های طبیعی به سختی اصلاح می‌شوند و عملکرد محدودی دارند.

دکتر تراواگلینی می‌گوید: برای غلبه بر این محدودیت‌ها، ما یک فیبر را با استفاده از باکتری E. coli مهندسی ژنتیکی کردیم. ما DNA باکتری E. coli را اصلاح کردیم تا باکتری‌ها نه تنها پروتئین‌های مورد نیاز خود را برای زنده ماندن تولید کنند، بلکه پروتئین خاصی را که طراحی کرده بودیم، ساخته و سپس آن را مهندسی کند. ما در آزمایشگاه آن‌ها را به نانوسیم تبدیل کردیم.

این تیم می‌دانست که پروتئین تولید شده توسط باکتری‌ها به خودی خود رسانایی بالایی نخواهد داشت، آنها باید ماده‌ای را به آن اضافه کنند.

هِم (Heme) یک ساختار حلقوی دارد که به حلقه پورفیرین معروف است و یک اتم آهن نیز در وسط آن قرار دارد. این ترکیب وظیفه حمل اکسیژن در گلبول‌های قرمز از ریه‌ها به بقیه بدن را بر عهده دارد.

به نقل از ستاد نانو، تحقیقات اخیر نشان داده است که وقتی مولکول‌های هِم نزدیک به هم چیده می‌شوند، انتقال الکترون را امکان‌پذیر می‌کنند. بنابراین، دکتر تراواگلینی و تیمش هِم را در رشته‌های تولید شده توسط باکتری‌ها ادغام کردند. دکتر تراواگلینی می‌گوید: همانطور که انتظار داشتیم، با افزودن هِم به این رشته، پروتئین رسانا می‌شود، در حالی که رشته بدون هِم هیچ جریانی را نشان نمی‌داد.

انتهای پیام